ما نمی توانیم چیزی بالاتر از زندگی را بیآفرینیم. نمی توانیم دست هایی را که خنجر می زنند کوتاه کنیم. نمی توانیم دهان ها را ببندیم. نمی توانیم قدمی به عقب بگذاریم و مسیر را تغییر دهیم. بعضی از ما آدم ها حتی نمی توانیم با هرکس شبیه خودش رفتار کنیم.
ما تنها می توانیم دوست داشته باشیم. می توانیم عشق بورزیم؛ به انگیزه های کوچکی که در دردهای بزرگ مان پنهانند ، به رنگ تصویرهایی که در سرمان هر روز دوره می کنیم.
این رنگ ها، این تصویرهایی که ما را زنده نگه داشته اند؛ امیدهای کوچکی اند که می توانند در سکوت، جای زخم هایی که خورده ایم را با مرهم دوست داشتن و دوست داشته شدن پر کنند.
نظرات شما عزیزان:
برای آنکه دوستش داریم دعا کنیم
بدون آنکه دلیلی برای دوست داشتنمون بیابیم
سپس احساس رضایتمندی پیدا خواهیم کرد که قبلا نداشتیم
برچسبها: