خـــــــــــانـــــــــه آرام مـــــــن

 زیستن در لحظه ها را بیاموز

رجعتی دگر باید،
به حریم مهربانی گل های نرم ابریشم
به رنگ ِ روشن پرهای مرغ دریایی
به باد صبح که بیدار می کند..
چه نرم…چه مهربان…چه دوست..
رجعتی باید
به شادمانی پر شکوه اشیا..!
خیال آرام من امروز،
دست از چرای دیروز
و چگونه ی فردا کشیده است…

 بیا کینه شوئیم با مهربانی

که هرگز نمانیم در این دار فانی
چو جمعی نشینیم به بزم و صفا
نگوئیم بد دیگران خفا و نهانی
نباشد لباس سیه بیرق صلح ما
چو وقتی رویم به منزلگه جاودانی
بیا دست گیریم از ضعیفان و پیران
که باقی نماند بهار و جوانی
بیا دوست باشیم ودشمن نباشیم
خوش آنگه کنیم با هم زندگانی

 دست بردار از این فکر

که تمام مدت «مزاحمی» !
که شخص کنارت را اذیت می‌کنی…!
اگر مردم از تو خوششان نمی‌آید
می‌توانند اعتراض کنند
اگر شهامت اعتراض ندارند
مشکل خودشان است…

 “چگونه یک روز دلپذیر داشته باشید؟!”

به غریبه ها لبخند بزنید
بگویید ممنون
از دیگران تمجید کنید
خوب لباس بپوشید
عطر بزنید
بخندید
برای آدمها آرزوی روزی خوش کنید…
♥♥♥
روزگارتان شیرین دوستان عزیز

 با لیمو خوبه

با نبات خوبه
تلخش خوبه
سبزش خوبه
خشکش خوبه
به وقتش خوبه
بی وقتش خوبه
سر صبحش خوبه
نصفه شبش خوبه
رفیقاش هم که همه قند!
مثل چایی باشید…خوبِ خوب❣

 و زمستان هم آمد …

دور قلبتان شال بپیچید
که در کولاک آدمهای یخ زده این دیار منجمد نشوید…
مواظب سرمای سوزان ناملایمتی های این دنیا باشید،
مبادا روحتان سنگ شود…
حواستان به برگهای زیر پایتان باشد
آنها روزی عروس درختی بودند، لهشان نکنید
به امید صلح
به امید عشق
و به امید شیرین ترین لبخندها …
زمستانتان زیبا به زیبایی دل زلالتون…❣

 زندگی زیباست ، تماشاییست

چرا زیبا نمی بینیم ؟
چرا گاهی به پای این همه خوبی نمی شینیم ؟
چرا با هم نمی خندیم ؟
مگر دنیا چه کم دارد ؟
ببین این آسمان آبیست
ببین دنیای ما آکنده از پاکی ست
و خوبی تا ابد پاینده می ماند
تو باور کن همین کافیست …

 کلبه ای که

با هیزم دوست داشتن
پوشال های صمیمیت
پوشیده و گرم می شود
نه تنها سرمایی برای آن
تهدید نیست که
نور خود را نیز به بیرون
می پراکند
دلهای خود را با محبت گرم کنیم…❣

 وقتی تنور دلت گرم باشد

نان مهربانیش را می‌خوری
هرچه دلت گرمتر باشد
مهربانیت بیشتر
و روزگارت آبادتر است …

 به خودت بیا…

اگر تا حالا کاری انجام نداده ای برخیز…
تو به دنیا آمده ای مفید باشی
از اکنون شروع کن…
اجازه نده بهت کسی بگه تو نمی تونی…
هدف ها را یادداشت کن
تو را خدا آفریده
نه مردم…
پس خودت را دست کم نگیر

 راستـــــــــے

(دوستـــــی ) چقــــدر می ارزد ؟
قدر یک کوه طـــلا
یا که سنـــگی سر راه
چه تفاوت دارد
کــــاش هر قـــدر که هست
از تــــــــــه دل باشد…

 شــادترین رنگـــ را به زندگـــی بـزن

نگـاه مهربانت صــورتی…
اندیشــه ات سبـــز…
آســمان دلت آبــی…
و قـلب مهربانــت طلایــی
زندگــی زیباست اگـر آن را بـه زیبــایی رنگ بزنیــم.

 زندگی ساختنی است

نه ماندنی.
بمان برای ساختن
نساز برای ماندن
منتظر نباش کسی برایت گل بیاورد
خودت خاک را زیرو رو کن
دانه را بکار
از آن مراقبت کن
گل خواهد کرد

 خوشبخت..

کسی است که شکوه رفتارش …
آفریننده ی
لبخند زندگی…
در چهره ی دیگران باشد…
عمر کوتاه است
فرصت نگاه کردن
از تمام پنجره های زندگے را ندارم
تصـــمیم گرفته ام
فقط از یک پنجره نگاه کنم
پنجـــره عشـــــق
هرجا هستید
عشــــــــــق پنجــــره نگـــــاهتون باشه

باز گشتم امشب از میخانه , اما مست مست
سر درون سینه و , تنهای تنها, مست مست
با سری از باده ی آتش به پاکن , گرم گرم
با دلی دیوانه و رسوای رسوا, مست مست
در میان کوچه ها , افتان و خیزان چون نسیم
جامه وارون کرده و , شیدای شیدا, مست مست
از پس یک روز با این خلق ابکم , گنگ گنگ
قفل لب بگشوده و, گویای گویا , مست مست
همچو طوطی در پس آئیینه دل قصه گو
چون کلیم از اشتیاق طور سینا , مست مست
با همین شبگردی و دیوانگی از شور عشق