نیایش یعضی از ما آدم ها با خدا
و درخواست از او برای حضور در زندگیمان
مانند شیطنت بچه هایی است که در می زنند و فرار می کنند…
زمانبندی خدا بی نظیر است،
نه هیچگاه دیر نه هیچگاه زود
کمی بردباری می طلبد و ایمان بسیار،
اما ارزش انتظار را دارد…
یکی از فرق های انسان با خدا این است که
انسان تمام خوبیها را با یک بدی فراموش میکند
ولی خدا تمام بدیها را با یک خوبی فراموش میکند…
ﻫﻤﻴــــﺸﻪ ﺳــﺮﻡ “ﺑﺎﻻﺳــﺖ”،
ﭼــﻮﻥ ﺑــﺎﻻی ﺳــﺮﻡ “ﺧﺪﺍﺳــﺖ”
شک دارم که خالق دانه های انار
زندگی مرا بی نظم چیده باشد…
نظرات شما عزیزان:
برچسبها: