وقتی انسان برای اولین بار "نارگیل" سفت را برداشت،
هرگز فکر نمی‌کرد میان قالب قهوه ای رنگ آن ، شیره ای خوش طعم و بو و جسمی سفید و پر خاصیت باشد!
برای "باز کردن اندیشه"، خود را باید "شکست" …
عقاید و باورهای خود را ، احساس خود را،
باید روزنه های "نو" را باز کرد تا از قالب کهن و بی منطق و عادتی محیط گریخت…!
هیچ گاه مانند یک نارگیل بسته نمان…
"با ذهنی نو، جهانی نو بساز"…
چقدر زیبا می توان زندگی کرد وقتی می توان "معمار زندگی" خود بود .
نظرات شما عزیزان:
برچسب‌ها:
خبرنامه وب سایت: