خـــــــــــانـــــــــه آرام مـــــــن

یادش بخیر :کی یادش میاد.

کوچک که بودیم چه دل های بزرگی داشتیم
اکنون که بزرگیم چه دلتنگیم
کاش همان کودکی بودیم که حرفهایش را
از نگاهش می توان خواند
اما اکنون اگر فریاد هم بزنیم کسی نمی فهمد
و دل خوش کرده ایم که سکوت کرده ایم
سکوت پر بهتر از فریاد تو خالیست
دنیا را ببین… بچه بودیم از آسمان باران می آمد
بزرگ شده ایم از چشمهایمان می آید!!
بچه بودیم دل درد ها را به هزار ناله می گفتیم همه می فهمیدند
بزرگ شده ایم درد دل را به صد زبان به کسی می گوییم …هیچ کس نمی فهمه
افسوس … آن زمان که باید دوست بداریم کوتاهی میکنیم آن زمان که دوستمان دارند لجبازی میکنیم و بعد برای آنچه از دست رفته آه میکشیم

بر روی باغ شانه ات هر وقت اندوهی نشست
در حمل بار غصه ات با شوق شرکت می کنم
یک شادیه کوچک اگر از روی بام دل گذشت
هر چند اندک باشد ان را با تو قسمت می کنم …

بگذار باران مهربانی ات را احساس کنم
این پاییز را باران محبت تو طراوت میبخشد

بعضی ها خیال می کنند
دوست داشتن
ساده است
خیال می کنند
باید همه چیز خوب باشد
تا بتوانند کسی را عاشقانه دوست داشته باشند
اما…
من می گویم
دوست داشتن درست از زمانی شروع می شود
که بی حوصله می شود
یادش می رود
با شیطنت بگوید
دوستت دارم
دوست داشتن از زمانی شروع می شود
که خنده هایتان بغض شود
بغض هایتان آغوش بخواهد
و ببینید آغوشش کمرنگ است
اگر در روزهای ابری و طوفانی
دوستش داشتی
شــــــــــاهکار کرده ای

* به مشكلهايتان بخنديد تا هميشه موضوعي براي خنده داشته باشيد . *

تنها وتنها خود ماییم که تصمیم میگیریم با اتفاقات زندگی چگونه رویرو شویم
باشوق به ادامه
یا ترس از رفتن
دوست من تو با شوق ادامه بده چون ترس مشکل را دو برابر میکند

هیچ وقت رویا هایت را دست کم نگیر. می شود از خواب یک گل، به بیداری یک باغ رسید. می شود به هوای خورشید چشم بست و با تابش مخملین اش چشم گشود. می شود نا ممکن را در خیال، نقش زد و به حقیقی ترین شکل ممکن زندگی اش کرد. .
هیچ وقت رویایت را دست کم نگیر. روزی همین تصور محال، دستت را می گیرد و با خودش به انتهای سعادتی شیرین می رساند که کام تمام نا مرادی های دنیا را تلخ کند. تردید داری؟ به آب نگاه کن. برق نگاه مرا در چشمانت خواهی دید.

یک لبخند گرم زبان بين المللي محبت است.

صدا می‏زند:
"یاکریم"ها را پَر بِدِه…
من اما تنها لب هایم را می‏گشایم:
یا کریمُ…. یا کریمُ…. یا کریمُ…
آی واژگانم!
پر بکشید به آسمان، سوی کریم…

بالا رفتن سن حتمی است …
اما اینکه روح تو پیر شود ،
بستگی به خودت دارد … !
 

تو باید مرد باشی
که اگر بر دفتر نقاشی ِ زن
اثر ِ انگشت گذاشتی
رهایش نکنی
تو باید مرد باشی
و بدانی
که بر آن دفتر ِ پاک
تنها اثر انگشت توست که مانده به جا ،
تو باید مرد باشی
و بدانی
همیشه
همه جا وُ همه کس
دفتر زن را سفید می خواهند
و اگر تو مرد باشی
خاطرت جمع
که به نام ِ زندگی و عشق
هیچ سفید دفتری
نمی گردد سیاه
و اگر تو مرد باشی …

گاهی نگاه معصومانه ی یک کودک هم باعث فوران احساس است. گاهی عشق را می شود در معصومیت یک کودک بازیافت. گاهی دلت برای پرنده می سوزد، گاهی آواز یک پرنده ی دیگر در تو شوقی وصف ناپذیر ایجاد می کند. گاهی ماه در آسمان تیره ی شب تو را ساعتی مسحور می کند. گاهی وزش باد در میان موهایت قلبت را به تپش وامی دارد.
کافیست که عشق را شناخته باشی …

زندگیت را خودت می نوازی
بزودی خواهی فهمید
مهم نیست چند نفر مهمان موسیقی
زندگیت می شوند
مهمان ها ، می آیند و می روند
و فقط خودت تا آخر شنونده ی
خودت خواهی ماند
یادت باشد مهم این است طوری
بنوازی كه تا آخر از این موسیقی
لذت ببری، و بلند شوی و برای
خودت دست بزنی

عشق یعنی همین
تو رقص برگهای زرد و نارنجی پاییز
تو بخندی
تو ببوسی
و من
از خنده های تو
از بوسه های تو
حظ کنم

دستی که سرد است
به دست نیاز دارد
نه جیب

گاهی یک نگاه آنقدر مهربان است که چشم هرگز رهایش نمیکند
گاهی یک عشق آنقدر ماندگار است که زمان حریفش نمیشود
و گاهی یک دوست آنقدر عزیز است که قلب رهایش نمیکند

حس قشنگی ست …
بودن انسان هایی که به یک چشم بر هم زدن
دلت را پر از حس زیبای به پرواز در آمدن ، میکنند …!

دستم بگیر
دستم را تو بگیر
التماس دستم را بپذیر
درمانی باش پیش از آنکه بمیرم
آوازی باش پرواز اگر نیی
همدردی باش همراز اگر نیی
آغازی باش تا پایان نپذیرم
گلدانی باش گلزار اگر نیی
دلبندی باش دلدار اگر نیی
سبزینه باش با فصل بد و پیرم