خـــــــــــانـــــــــه آرام مـــــــن

دوست تقدیر گریز ناپذیر ما نیست. برادر خواهر پسر خاله و دختر عمو نیست که آش کشک خاله باشد.دوستی انتخاب است. انتخابی دو طرفه که حد و مرز و نوع آن  به وسیله همان دو نفری که این انتخاب را کرده‌اند تعریف می شود!

با دوستانمان می‌توانیم از همه چیز حرف بزنیم و مهم‌تر آنکه می‌توانیم از هیچ چیز حرف نزنیم و سکوت کنیم! با دوستانمان می‌توانیم درددل کنیم و مهم‌تر آنکه می‌شود درد دل هم نکرد و بدانیم که می‌داند.

از دوستانمان می‌توانیم پول قرض بگیریم و اگر مدتی بعد او پول خواست و نداشتیم با خیال راحت بگوییم نداریم. و اگر مدتی بعد‌تر دوباره پول احتیاج داشتیم و او داشت دوباره قرض بگیریم.

با دوستانمان می‌توانیم بگوییم: امشب بیا خونۀ ما دلم گرفته و اگر شبی  دیگر زنگ زد و خواست به خانه‌مان بیاید و حوصله نداشتیم بگوییم : امشب نیا حوصله ندارم. با دوستانمان می‌توانیم بخندیم  می‌توانیم گریه‌کنیم  می‌توانیم رستوران برویم و غذا بخوریم  می‌توانیم بی غذا بمانیم و گرسنگی بکشیم ، می‌توانیم شادی کنیم ، می‌توانیم غمگین شویم ، می‌توانیم دعوا کنیم. می‌توانیم در عروسی خواهر و برادرش لباس‌های خوبمان را بپوشیم و فکر کنیم عروسی خواهر و برادر خودمان است . و اگر عزیزی از عزیزان دوستانمان مُرد لباس سیاه بپوشیم و خودمان را صاحب‌عزا بدانیم.

با دوستانمان می‌توانیم قدم بزنیم  ، می‌توانیم نصف شب زنگ بزنیم  و بگوییم : پاشو بیا اینجا و اگر دوستمان پرسید چی شده؟ بگوییم : حرف نزن فقط بیا!! و وقتی دوستمان بی هیچ حرفی آمد خیالمان راحت باشد که در این دنیا تنها نیستیم! با دوستانمان می‌توانیم حرف نزنیم  کاری نکنیم جایی نرویم و فقط از اینکه هستند خوشحال و خوشبخت باشیم...