من بودم و تنهایی و یک راه بی انتها
یک عالمه گله و خدایی بی ادعا
گم شده بودم میان دیروز وفردا
تا تو را یافتم..با تو خودم را یافتم
صدایت در گوشم پیچید..
نگاهت در چشمانم نقش بست
نشان دادی به من آنچه بودم
آری با تو رسیدم من به اوج خودم
نامم را خواندی….گفتی بارانم
بارانی شد دل و چشمانم
آری بارانی شدم تا ببارم
اما ای کاش بدانی تویی آسمانم
بی تو نه معنا دارد باران نه معنا دارد خورشید و نه رنگین کمان
ای که شبیه تر از خود به منی
بگو تا آخر راه با من هم قدمی
………
نظرات شما عزیزان:
برچسب‌ها:
خبرنامه وب سایت: