باید ایمان بیاوریم به مملکت مجازی و مبارزه های کامنتی، به «نئو چماق داران مجازی» که با ورود شبکه های اجتماعی به داخل جیب شلوار مارک شان، یک شبه انقلابی شده اند. باید ایمان بیاوریم به آغاز نبرد ابلهانه «فیس» در «فیک»، به نادان هایی که اعتراض شان را با «شکلک»ها نشان می دهند.
باید ایمان بیاوریم به مملکت «جوجه چریک»هایی که این بار، نه قلم دارند، نه تفکر و نه بیانی برای ابراز، آنها فقط «روش عن فکر»های مجازی هستند که با استاتوس ها و توئیت هایشان «خودارضایی کلامی» می کنند. مملکت آدم هایی که همزمان که در «خصوصی های وایبری» در حال «لاس زدن» هستند، چرکابه حماقت های دیگران را کپی-پیست می کنند، و ترویج بلاهت می کنند. مملکت شاعرها، نویسنده ها و منتقدان نوکیسه ی ابلهی که هر اتفاق دردناکی را سوژه قرار می دهند و دریوزگی لایک و کامنت و شیر می کنند.
مملکت «شعبان بی مخ»های مدرن، «مصدق»های گوگولی مگولی، «میرحسین»های بنفش، «سطل عن طلب»های متوهم، «پارتیزان»های آریایی. مملکت جنبش های «نئو ساندیس خور»، مملکت فرومایگانی که در دشت ها عکس می گیرند و به جنبش «آزادی های لواشکی» بی بی سی می پیوندند، مملکت «وندال»های خایه مال علم، مملکت بحران هویت... مملکتی به نام؛ «سرســـام».
نظرات شما عزیزان:
برچسب‌ها:
خبرنامه وب سایت: