کاش آدم ها می دانستند که در هر دیدار،
یک تکه از یکدیگر را با خود می برند ؛
و چقدر اندک هستند ،
آدم های سخاوتمندی که وقتی به خانه بر می گردی،
می بینی تکه های شادی هایشان را در مشت های تو جا گذاشته اند.
انسانها در قلبهائی که عاشقشان هستند خواهند ماند حتی اگر دیگر نباشند… دور شوند… زیرا آن کسی که می ماند قسمتی از قلبش به همراه او که رفته است می رود و آنچه می ماند از قلبش سرشار از آن قسمتی است که نیست. تمام اینها بستگی به تاثیری که بر یکدیگر می گذارند دارد. می شود فراموش شد برای همیشه و می شود جاودان ماند در قلبها و یادها تا ابد. بستگی دارد چقدر قلبی را گرم کرده ایم.
نظرات شما عزیزان:
برچسبها: