آموخته‌ام که خود، معمار زندگی خویش، خالق شگفتی، و عامل تلخ کامی خویشتنم…
حال که خود، معمار زندگی خویشتنیم، شکست‌هایمان را گردن کسی نیندازیم.
فلسفه این است:
همان بدروی که کِشته‌ای.
پس ای مهربانم…!
ناگفته پیداست…
چیزی را می‌یابیم که انتظارش را داریم، و چیزی را به دست می‌آوریم که تقاضا می‌کنیم.
تعجب نکنید: ارزش انسان در چیزی که به دست می‌آورد نیست، بلکه ارزش انسان در چیزی است که مشتاق آن است!
نظرات شما عزیزان:
برچسب‌ها:
خبرنامه وب سایت: